5 ژوئیه 2022- تیمی از محققان پیشرو در توسعه ی دارو، یک مقاله ی مروری با تأثیرگذاری بالا را منتشر کرده‌اند که راهنمایی‌هایی در مورد چگونگی طراحی مطالعات پیش‌بالینی برای تقلید دقیق تر نارسایی قلبی دیابتی در انسان، ارائه داد.

این مقاله که در Trends in Pharmacological Sciences، توسط مؤسسه علوم دارویی موناش(MIPS)  منتشر شد، نقاط قوت و ضعف مدل‌های پیش بالینی فعلی را که برای بررسی نارسایی قلبی ناشی از دیابت- کاردیومیوپاتی دیابتی(DC) - مورد بررسی قرار می گیرد، برجسته کرد. پروفسور ربکا ریچی، نویسنده ی راهبر این مقاله، گفت: مدل‌های پیش بالینی یک جزء حیاتی برای درک علت بیماریها هستند که برای کشف درمان‌های هدفمند جدید ضروری می باشند. مدل های فعلی دارای ضعفهایی می باشند که نمی توانند فرصت‌های جدید قابل ترجمه به انسان را برای مقابله با نیازهای بالینی برآورده نشده ی کاردیومیوپاتی دیابتی، نشان دهند.

بیماران دیابتی در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به ناهنجاری‌های قلبی هستند که آنها را مستعد ابتلا به نارسایی قلبی می کند، با این حال درمان‌های مؤثری برای کاردیومیوپاتی دیابتی وجود ندارد، بهمین دلیل نیازهای بالینی فوری این گروه از بیماران همچنان برآورده‌ نشده است.

پروفسور ریچی، گفت: امید ما این است که با ارائه درک جامعی از مزایا و معایب مدل های پیش بالینی فعلی برایکاردیومیوپاتی دیابتی به محققان همکار، به رفع شکاف های دانش و هموار کردن راه برای درمان های جدید بالقوه کمک کنیم.

از آنجایی که دو نوع اصلی دیابت (نوع 1 و 2) با هم تفاوت دارند- دیابت نوع 1 یک اختلال ژنتیکی است که اغلب در اوایل زندگی خود را نشان می دهد و دیابت نوع 2 تا حد زیادی با رژیم غذایی مرتبط است و در طول زمان ایجاد می شود-، مدل های پیش بالینی ایده آل برایکاردیومیوپاتی دیابتیباید با ویژگی های هر نوع از دیابت تناسب داشته باشند.

نویسنده اول این مقاله، دکتر دارنل پراکوسو از تیم فارماکولوژی نارسایی قلبی موناش، گفت: در این بررسی، ما مدل های پیش بالینی موجود برای کاردیومیوپاتی دیابتی نوع 1 و نوع 2 و توانایی نسبی آنها برای تقلید آسیب شناسی قلبی موجود در DC انسان را تشریح کردیم.

محققان تاکید کردند که از آنجایی که در حال حاضر هیچ مدل پیش بالینی کاملی وجود ندارد که به طور کامل ویژگی‌های مشاهده شده در کاردیومیوپاتی ناشی از دیابت را تقلید کند، انتخاب مدل باید بر اساس آنچه باشد که مطالعه به دنبال بررسی آن است.

به عنوان مثال، اگر مطالعه ای برای بررسی پیشرفت کاردیومیوپاتی ناشی از دیابت نوع 1 آغاز شده باشد، احتمالاً یک مدل پیش بالینی که پاسخ ایمنی خود به خودی ایجاد می کند، بهترین تقلید از آنچه در کلینیک دیده می شود، را ارائه خواهد داد. با این حال، در مواردی که هدف، تشریح مسیرها یا پروتئین‌های خاص است، مدلی که به خوبی مشخصات مسیرها یا پروتئین‌های مورد نظر در آن تعیین شده باشد و دستکاری ژنتیکی نیز نشده باشد، باید استفاده شود.

پروفسور ریچی به این نتیجه رسید که هنوز کارهای زیادی وجود دارد که باید انجام شود تا درک ما را از مکانیسم های خاص مسئول کاردیومیوپاتی دیابتی بهبود بخشد و مدل های پیش بالینی جزء اصلی خط لوله ی کشف دارو هستند. هر چه بتوانیم به تقلید از بیماری های انسانی در مدلهای پیش بالینی نزدیک تر شویم، این مدل‌ها می توانند بیشتر به توسعه درمان‌های جدید برای کسانی که به کاردیومیوپاتی دیابتی مبتلا هستند، کمک کنند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2022-07-preclinical-diabetic-heart-failure-pursuit.html